داروسازی؛ عجین با نام زکریای رازی           از آنجایی که درد با انسان همراه است، تاریخ داروسازی را می توان به قرنها پیش از اسلام منسوب کرد.

دو قرن پس از ظهور اسلام مسلمانان به اهمیت علم داروسازی و داروشناسی پی بردند، در این مسیر مهمترین منبع آنها آیات قرآن و احادیث نبوی بود که پس از مدتها به وسیله علما و اطبای مسلمان از جمله زکریای رازی توسعه یافت و مدخلی برای پیشرفت علوم پزشکی در غرب شد. از آنجایی که درد با انسان همراه است، تاریخ داروسازی را می توان به قرنها پیش از اسلام منسوب کرد. فراگیری درمان از حیوانات آغاز شد، هنگامی که انسان دید سگی برای سلامتی گیاه می خورد و شفا پیدا می کند و یا گربه که گیاهی چون نعناع را برای درمان بیماری خود می خورد، انسان فراگرفت که نعناع حاوی موادی است که می تواند در درمان بیماریهای معده از آن بهره مند شود. از این رو برای درمان بیماری خود از گیاهان، حیوانات، سنگها، برخی از مواد دیگر استفاده کرد. این علم میان مصر باستان، چینیها، بابلیها، رومی ها و ایرانیها وجود داشت. به طوری که انسان از عصاره برگهای گیاهان و درختان برای درمان جراحتها و بیماریها بهره مند می شد و علمی به نام صنعت " داروسازی" که امروز به آن اطلاق می شود، به وجود آمد. اما از قرن دوم هجری مسلمانان به اهمیت علم داروسازی پی برده و در کنار سایر علوم بشری به آن اهتمام ورزیدند . به طوریکه قرآن کریم و احادیث نبوی خود به عنوان یکی از منابع اصلی داروسازی و داروشناسی مطرح و مورداستفاده قرار گرفت . چرا که این منابع دینی برخی از گیاهان دارویی را معرفی و بر پرهیز از برخی دیگر تأکید می کرد. بنابراین طب اسلامی و در کنار آن علومی چون داروسازی شکل گرفت. بنابراین بیشتر مسلمانان از آنچه در احادیث نبوی بودبهره مند می شدند و دارو، شربت و گیاهانی چون خرما، ریحان، خردل، گندم، هندوانه، سیر، پیاز، انگور، زعفران، کافور، کنجد که پیامبر اکرم (ص) نیز بر آن تأکید داشت، استفاده می کردند و بعدها برای تسکین درد و یا برای خوابیدن داروهای دیگری چون حشیش و خشخاش به آنها افزودند. قرص برای نخستین بار از سوی زهراوی طبیب و داورساز مسلمان ساخته است و او دارو را در آن دوران در چوب آبنوس یا عاج قرار می داد و بر آن نام طبی دارو را حک می کرد. اما داروسازی در اسلام با نام محمدبن زکریای رازی که الکل را کشف کرد، عجین شده که با داشتن حدود ۲۷۰ اثر مکتوب،۱۰۰ اثر را به علوم پزشکی و داروسازی اختصاص داده که جایگاه مهمی در علوم و تمدن اسلامی دارد. به طوری که کتاب "الحاوی" ضمن شرح حال و نقد آرای جالینوس و بقراط، به عنوان بزرگترین اثر طبی و دارویی و در واقع یک دایره المعارف پزشکی طبی در جهان به شمار می رود که یکی از راههای انتقال طب اسلامی و علوم مرتبط با آن به غرب این کتاب است. بنابراین علم داروسازی به واسطه علما و اطبایی چون ابن سینا، ابوریحان بیرونی، جابربن حیان، ابن رشد، کندی و ابن زهر توسعه فراوانی یافت، به طوری که پیشرفت علوم پزشکی از جمله داروسازی در غرب مدیون این اندیشمندان و علمای بزرگ است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

نويسنده : مسعود کاشانی | تاريخ : یک شنبه 11 ارديبهشت 1390برچسب:,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |